De laatste dag(en) in Calgary

Terwijl we zitten te wachten op het vliegveld, kan ik mooi nog wat over de laatste dagen schrijven. We vertrokken dinsdag bijtijds uit Drumheller. Calgary is niet zo ver rijden, ca. 1,5 uur, dus we hadden al wat plannen gemaakt. We wilden naar de dierentuin. Wat een fijne plek, het is net Blijdorp. Het hok van de pinguïns was het leukst, daar sta je heel dicht bij en je ziet ze ook onder water zwemmen. En als je niet uitkijkt spetteren ze je nat.

Verder is er een deel met Canadese dieren, dus we zagen nog even wat beren, wapitis en edelherten. Blijft leuk.

En grote berggeiten die we niet tegengekomen zijn. De herfstkleuren zijn hier trouwens schitterend. De ‘Lemurs’ (maki’s denk ik) hebben een nieuw hok waar je in mag. Heel grappig.

Gisteren hebben we door Calgary gelopen. Ook een leuke stad. Je kan overal lekker eten en de koffie, is net als overal waar we geweest zijn, goed. We bezochten het Glenbow museum. Daar was een verdieping ingericht over bijzondere personen uit Calgary en omgeving. Leuk gedaan, heel informatief en niet saai. Daarna liepen we door naar Prince Islands park met speeltuin. We sloten af met een etentje bij hetzelfde restaurant als de dag ervoor. Beetje lui, maar het was lekker (Cibo).

En nu zijn we op het vliegveld. Vanochtend alles ingepakt (hoera, schone was, want we hadden een wasmachine en droger in het laatste appartement) en na een koffie bij Analog zijn we naar het vliegveld gegaan. De vlucht is iets vertraagd, maar we zagen net de blauwe vogel aankomen. Over 1,5 uur boarden en dan is het alweer voorbij.

Nog een dag Drumheller

Als ik nu nog een dag over Drumheller schrijf, denken jullie vast dat hier enorm veel te beleven is. Niets is minder waar…maar goed, toch wat foto’s. 😉

Vanochtend bezochten we de Hoodoos, liepen we over een ‘suspension bridge’, reden we door oneindige graanvelden via de bruggen van het dorpje Wayne en aten we Flapjacks. Daarna liepen we een rondje in Horseshoe Canyon en gingen we terug naar het museum.

Drumheller

Wat anders is het zeker, Drumheller. Zo’n anderhalf uur ten noordoosten van Calgary ligt deze plaats. Je rijdt de hele weg door de graanvelden. Alles is vlak en geel. O ja, en af en toe een ja-knikker. Heel raar na weken bergen gezien te hebben.

We kwamen aan in een klein huisje, dat ooit door ‘mijners’ bewoond werd. Prima plek. De verwarming werkte niet, maar dat werd snel en vakkundig opgelost. Eerst met elektrische kachels en vandaag werd de verwarming gerepareerd dus het is hier comfortabel.

Vandaag, zondag, gingen we meteen naar het Royal Tyrell Museum. Dit museum gaat over paleontologie, maar is vooral bekend om de grote verzameling dino’s. We hebben zoveel moois gezien, wat zijn die beesten toch indrukwekkend.

Maar ook het kleinere werk was de moeite waard. Morgen gaan we nog even hebben we besloten. 😉

In de winkel mochten we alledrie een dino uitzoeken, en we kwamen thuis met een Herrerasaurus (voor de kleuter, want gevaarlijke vleeseter die z’n bek kan bewegen), Pentaceratops (M, want we zitten niet zo goed in de planteneters) en een Dimetrodon (ik, want ik vond het erg leuk om het skelet van deze gekke dino in het echt te zien).

Vervolgens liepen we de korte wandeling bij het museum met info over de Badlands. Daarna reden we de Dinosaur Trail met twee uitkijkpunten over de Badlands, bijzonder landschap en een soort put met sterk geërodeerd landschap in het hoger gelegen akkerland en namen we een veerpont over de Red Deer River.

En daarna gingen we EINDELIJK naar de grote groene dino. 😉

We sloten af met een rondje door Drumheller (niets te beleven verder hier, bijzonder eigenlijk), een ijsje en een biertje in de tuin in de zon.

Rustig in Golden, hoodoos en een reisdag

Donderdag hadden we geen plannen. Het is duidelijk dat de kleuter, die overigens een goede reiziger blijkt te zijn, ook erg blij wordt van een dagje ‘thuis’.

Er was wederom regen voorspeld, dus ’s ochtends deden we wat spelletjes en deden we rustig aan. Daarna reden we naar Golden voor boodschappen en om te lunchen. Dit deden we bij Bluebird café, een niet zo gezellig ogend tentje dat wel heel lekker eten had. Een aanrader.

‘S Middags gingen we weer in bad en deden we nog meer spelletjes.

Vrijdag kon ik uitslapen (en ja, in de vakantie kan dat in principe altijd, ware het niet dat ik niet zo’n slaper ben) en wilden we graag de Hoodoos zien. Op veel plekken in Canada zijn deze te vinden, in min of meerdere mate, maar voor de Rockies zijn ze vrij uitzonderlijk. De wandeling ging over een rivier (de kleuter vond het prachtig) en vervolgens over een steil pad door een enige jaren geleden afgebrand bos. Na zo’n 350m. stijgen waren we boven. Erg leuk om zoiets te zien. Heel wat anders dan wandelen naar een waterval. M had pech, de kleuter zat het grootste deel van de tijd op z’n rug. We lunchten op het hoogste punt en terug bij de rivier klooiden we nog wat met stenen.

Vandaag, zaterdag, was weer een reisdag. We zijn naar Drumheller gereden. Daarover een andere keer meer, maar het landschap veranderde dramatisch tijdens de rit. Van bergen naar akkerland. Van hoog naar vlak. Ook weer erg leuk om te zien. Ik denk dat het een goede keuze is geweest om nog een paar dagen wat anders te doen dan bergen. We zullen zien!

Sneeuw, wat watervallen en Lake Louise

Dinsdag was er mooi weer voorspeld dus gingen we met de lift omhoog vanuit Kicking Horse Resort in Golden. Boven was het vrij koud en er lag (wat meer) sneeuw (dan ik had verwacht).

Het restaurant ging pas om 11.30 open en we waren er om 11.00, dus we liepen we eerst wat rond. Het plan was om te wandelen, maar ik voelde me niet op m’n gemak in de sneeuw (zonder sneeuwschoenen ben ik geen held), en ik liep niet lekker, dus na een half uur zaten we aan de koffie en taart.

We zaten boven en onder een wolk en hadden dus wel mooi uitzicht. Na de taart ondernamen we nog een poging tot wandelen, maar nu twijfelden we over de juiste route. Dus gingen we met de lift weer naar beneden.

We reden door naar de Wapta Falls. Een half uur heen en een half uur terug, de kleuter liep alles zelf. Onderweg hagelde en regende het. En scheen de zon. De waterval was wel mooi. Breed. Thuis kreeg de kleuter een ijsje (brrr) en ging ik in bad met Canadese champagne. Heerlijk. Daarna een spelletje en aten we kip. Plannen maken blijkt toch lastig wegens de weersvoorspelling.

We hadden woensdag diverse plannen maar deed uiteindelijk wat anders. Eerst reden we, zoals gepland, naar Takakkaw Falls. Het sneeuwde een beetje en bij aankomst bleef het ook echt liggen. Het was niet echt uitnodigend weer maar we gingen toch even kijken. Het leukste was sneeuwballen gooien. De waterval, die er op zich wel indrukwekkend uitzag, zat in een wolk.

Wandelen in de regen/sneeuw was geen optie dus reden we door naar Lake Louise (de toeristische trekker in Banff national park). Wat een drukte, vele verkeersregelaars leidden het allemaal in goede banen. En we vonden een parkeerplek. We bewonderden het meer en besloten door te lopen naar Mirror Lake en Lake Agnes. Het weer was hier beduidend beter, maar we zaten dan ook aan de andere kant van de pas. De wandeling was prima, niet spannend en het “theehuis” had geen plek. Beetje jammer.

 Terugrijden ging vrij snel en thuis drinken we een IPA, deden we wat spelletjes en doken we nog even, met wat dino’s, in bad.

Laatste dag in Jasper

Eerst dachten we aan een wandeling bij de Miette Hot springs, maar na grondig lezen van de beschrijving besloten we dat we de kleuter vast geen plezier zouden doen met de hele dag alleen maar steil stijgen en dalen. Dus ging de wandeling vanuit huis naar Pyramid Lake. Het weer was veel grijzer dan verwacht, in eerste instantie, en het was koud. We liepen door het bos, dus veel foto’s maakten we niet.

Na twee uur, waarvan ik de kleuter ca. een uur gedragen heb, kwamen we bij Pyramid Lake. We hoopten op koffie, en die kregen we ook, maar wel ‘to go’ want het was 10.55u en het restaurant ging om 11.00u dicht…en het was koud buiten. Ik was niet heel blij. Maar goed, warme koffie helpt. We besloten door te lopen naar het eiland in het meer en dat was charmant.

Daarna bekeken we de route nog eens en we hadden nog wel fut om het rondje te verlengen. Dus niet twee uur terug, maar drie. Op een onverwacht uitkijkpunt gekomen, trok het open en werd het schitterend weer. De rest van de wandeling gaf eerst mooi uitzicht over Jasper en alle omliggende bergen. En daarna door niet te dicht begroeid bos. De kleuter liep weer veel en uiteindelijk zijn we 7 uur op pad geweest. We liepen 15 km waarvan hij er zeker 10 zelf gelopen moet hebben. We frisbeeden nog even en we topten dag af met een heerlijk (uit) etentje. Nu inpakken en naar bed. Morgen reizen we weer verder.

Afwisselende dagen in Jasper

Dinsdag was er flink veel regen voorspeld dus bleven we lekker in bed liggen. In onze kelder dringt geen licht door, dus het duurde even voor we doorhadden dat het eigenlijk prima weer was. We besloten naar wat meertjes te rijden voor een wandeling, maar daar aangekomen, begon het toch te regenen en zijn we doorgereden naar de Athabasca Falls. Verrassend leuk, met een klein wandelingetje (en veel toeristen).

Woensdag wisten we beter en ondanks de regenvoorspelling zijn we gewoon maar op pad gegaan. We haalden eerst een permit voor de Edith Cavell weg voor donderdag (in de rij bij de vvv) en reden vervolgens naar Maligne Lake waar we de ‘Bald Hills loop’ liepen. Eerst een saaie brandgang en daarna een leuker wandelpad door het bos. Halverwege begon het te regenen maar door de hoogte was het sneeuw. En die bleef liggen. Winterwonderland. De kleuter riep steeds ‘kijk een kerstboom’. Het uitzicht op,de top bestond uit wolk maar net er voor en er na hadden we zeker uitzicht op het meer en de bergen er omheen. De kleuter liep het grootste deel van de wandeling zelf, behalve het (ijskoude) stukje over de top. Het was wel zo koud dat we ons realiseerden geen handschoenen meegebracht te hebben. Die hebben we dus nog aan het eind van de dag gekocht. O ja, we reden eerst nog even verkeerd en troffen op de parkeerplaats waar we keerden een familie Elk (soort noord Amerikaans edelhert maar dan groter).

>

En vandaag, donderdag hadden we de permit om naar de Edith Cavell gletsjer te rijden. Ze geven permits uit ivm de beperkte hoeveelheid parkeerplaatsen op dit moment (2017). We hebben de langste route die er is, naar een mooi uitzichtpunt tegenover de gletsjer, gelopen. Wederom schitterend. Deze gletsjer is overigens (ook) in rap tempo aan het verdwijnen. De route was mooi, soms best steil, maar prima te doen. De kleuter had ons echter vanaf 4.45u wakker gehouden dus die sliep er doorheen. (Hij heeft wel iets zelf gelopen hoor). Thuisgekomen hadden we het vooral koud, maar uiteindelijk warmde de risotto van M ons op.

ó

Dutch Lake, helder en rokerig

We blijven hier een aantal dagen en vooraf was ik bang dat we ons misschien niet zouden vermaken zonder bergen. Niets is minder waar. Nu helpt het natuurlijk enorm dat het (veel te ) mooi weer is en de plek van onze blokhut op de camping briljant is.

We hadden geen ontbijt meer, maar het restaurant ‘The painted turtle’ van de camping dat hier 10 meter vandaan zit, gaat al om 8.00u open, dus dat is geen probleem.

We wilden een dag rustig aan doen, dus namen we, na de boodschappen lekker weer een duik.

s’ Middags huurden we een kano (het is vast officieel een kajak, bedenk ik me nu). We peddelden het hele meer rond en het grote eiland dat er in bleek te liggen.

Vandaag hebben we Wells Grey park verkend. Het staat bekend om de watervallen en terecht. Helaas zijn uit voorzorgsmaatregel alle wandelpaden gesloten en mag je alleen van de parkeerplaats naar de bezienswaardigheid lopen. Niet helemaal waar we voor kwamen, maar gelukkig is niet het hele park dicht. Het heeft maar 1 toegangsweg, dus dat had ook nog gekund.

Het was erg heet vandaag en de rook, van bosbranden (veel) verder bleef enorm in het dal hangen. Van helder uitzicht gingen we naar ‘mistig’ vandaag.

We zijn eerst naar het eind van het park gereden, naar Clearwater Lake, waar je evt. een kano kan huren. Wij aten er echter taart. 😉

Daarna zijn we het dal langzaam afgezakt en bij grote bezienswaardigheden gestopt. Clearwater Lake ligt op zo’n 1,5/2 uur rijden, dus het langste stuk hadden we gehad. Onze eerstvolgende stop was Sitcta Falls, waarvoor we een kleine 20 minuten door het bos moesten lopen. Een aardig opwarmertje.

Daarna was het al weer tijd voor lunch en besloten we door te rijden naar een plek waar zalmen (precies rond deze tijd van het jaar) proberen tegen een veel te sterke waterval op te springen. Het kostte wat geduld, maar dat werd beloond. We zagen er allemaal meerdere springen. (Geen foto’s uiteraard)

De klapper was echter wat ons betreft was Helmcken Falls. Wat een indrukwekkende waterval. We hebben er in IJsland een hoop gezien, maar deze maakte wel indruk.

Hierna volgde Dawsons Falls nog, de Niagara van Wells Grey genoemd nog, maar daar waren we alledrie toch minder van onder de indruk. Inmiddels snakten we naar een duik in Dutch Lake.

En nu plannen maken voor morgen (niet veel want het wordt weer 33 graden) en wat drinken op de veranda. Het is echt heerlijk hier.

Van Whistler naar Clearwater

Vandaag was weer een reisdag. Er zijn twee routes vanuit Whistler naar Clearwater, eentje via Kamloops en eentje noordelijker. De laatste zat er echter niet in vandaag want de weg is daar deels afgesloten wegens een fikse bosbrand. Ook op onze route van vandaag was er veel van te zien. Eerst was het uitzicht ronduit ‘heiig’ en later zagen we ook stukken bos/land die vorig jaar of misschien het jaar ervoor afgebrand waren. Behoorlijk indrukwekkend. Zoals dit jaar hebben ze het hier nog niet eerder gezien. Het is al twee maanden droog. Alleen waar gesproeid wordt, is het nog groen.

Na zo’n 5,5 uur (en een voorspoedige rit) kwamen we aan in Clearwater, waar we de komende dagen verblijven bij de Dutch Lake resort. Wat een verrassing toen ook nog bleek dat onze blokhut aan het meer ligt. Geweldig! En als het goed is, kijken ze morgen even naar het wespennest in de nok…

De kleuter wilde graag zwemmen en dat was heerlijk, na die lange rit. Het koste wat overredingskracht om hem ook daadwerkelijk in het water te krijgen, maar uiteindelijk lukte het. En het was heerlijk. Het is hier overigens best diep, dus vlindertjes zijn een must.

Het is trouwens bijna volle maan…en laten we daar nu geweldig uitzicht op hebben. 😉

De laatste dag in Whistler

Vandaag was alweer de laatste dag in Whistler. Het is erg warm en we hebben alles er uit gehaald wat er in zat. Het was leuk maar we kijken ook weer uit naar wat komen gaat. Vandaag deden we nog van alles. Eerst liepen we het pad naar de Trailwreck. In 1956 zijn er 7 wagons ontspoord en daar kan je heen. In het bos, tussen oude ceders en andere bomen, over een (nieuwe, in 2016 gebouwde) hangbrug zijn ze verstopt. De kleuter vond het briljant. Prima wandelingetje dat ons zo’n 5 kwartier bezig hield.

Vanmiddag winkelden we wat en slaagde M zowaar voor bergschoenen (een wonder in dit wielrendorp) en een fleecetrui. Ook bezochten we het Squamisch Lilwat Cultural centre. Een aanrader. We kregen iets van de geschiedenis mee van de aloude volken die hier wonen/woonden. Een aantal artefacten, oud en nieuwe maar vooral een schitterende film vertelt het verhaal van deze mensen.

Vanavond hadden we kaartjes voor het ‘feest’ op de berg (ja, all you can eat enzo), en het was een prima avond (en nee, we zouden het niet nog eens doen). De ribbetjes, garnalen en spruiten (gegrild) zijn echter zeer aan te raden. En het toetjesdessert ook. Het uitzicht was wederom fenomenaal.