Bloem van de dag: winterviolen

Dit zijn echte winterviolen. 😉

Winterstand

Het is best lang geleden dat ik iets over de tuin geschreven heb. Het is dan ook helemaal geen tuinweer. Ik kan niet ontkennen dat ik afgelopen weekend een beetje in de tuin gerommeld heb en dat het huis volstaat met bakjes waarin van alles gezaaid is, maar de tuin is toch nog (en ik ook) in de winterstand. Op de sneeuwklokjes na. Vandaag dus alleen maar een kleine impressie.

 

Sneeuwschoenwandelen in de Vercors, de samenvatting.

We zijn net een weekje terug van vakantie en ik probeer me door de berg foto’s heen te worstelen. Een weekje in de Vercors heeft toch weer een dikke 1000 foto’s opgeleverd. Het is altijd weer een hele klus om de leukste/beste/mooiste foto’s te sorteren en tot een fotoalbum te maken. Daarnaast wil ik natuurlijk hier verslag doen van de vakantie, in een kleine reisomschrijving. Maar doordat ik door al die foto’s de bomen nog niet echt door het bos heen zie, nu alleen een samenvatting.

De eerste dagen was het erg koud in de Vercors, 1 dag bij vertrek zelfs -18. Dit levert overigens schitterende plaatjes op, van de pittoreske omgeving.

Midden in de week sneeuwde het een dag, waardoor we geen hand voor ogen zagen. Toch had het wel wat, dan is het een echte wintersportvakantie. Het hoort erbij!

 

We hebben 1 dag in het gezelschap van hond Max gewandeld. Max kende de route erg goed en wist de mooiste uitzichtpunten te vinden 😉

 

 

De laatste dag zijn we naar een hoge top gegaan, waar we schitterend uitzicht op de omgeving en de Franse Alpen hadden. Het weer hielp mee en met een lekker zonnetje hebben we lange tijd op de top gezeten. We konden zelfs de Mont Blanc zien.

Schaatspret op mijn eigen schaatsen.

Heb ik ooit eigen schaatsen gehad, vroeg ik met laatst af toen ik schaatsen kocht. Langzaam kwam de herinnering aan tweedehands schaatsen gekocht op een rommelmarkt van de kerk aan het eind van de straat boven drijven. Verder zie ik alleen de witte kunstschaatsen van mijn moeder voor me. En toen ik daar uitgroeide, de noren van mijn vader, die overigens te groot zijn. Ik denk dat ik dus tot mijn tiende eigen schaatsen gehad heb en daarna nooit meer. Mijn moeder en ik konden niet samen schaatsen, simpelweg omdat ik haar schaatsen aan had. Gek eigenlijk, want ik kan me nog wel herinneren dat we een keer samen geschaatst hebben, bij Kinderdijk ofzo. Wat ik me ook nog kan herinneren is dat ik veel geschaatst heb, vooral in het park, op het water voor het bejaardentehuis.

Rond mijn zestiende/zeventiende ging ik regelmatig op zaterdagavond schaatsen in de Weena in Rotterdam. Dit was een ijsbaan bij Rotterdam Centraal Station, waar nu al jaren een cartbaan in zit (als die er nog in zit). Op zaterdagavond kon je eerst rondjes schaatsen en daarna was er disco op het ijs. Het werd niet zo laat, dus ik kon nog met de metro naar huis. Ik blij, want ik mocht toch ‘uit’, mijn ouders blij, want na een avondje schaatsen was ik moe genoeg niet ‘uit’ te willen en aangezien ik daar te jong voor was volgens hen 😉 kwam dat mooi uit. Daarna ging ik studeren en vroor het zo’n tien jaar niet.

Toen het twee (of was het drie) jaar geleden vroor, heb ik ongeveer een half uur de noren van mijn vader aangehad. Het viel toen ontzettend tegen. Ik stond op de vijver voor het Gemeentemuseum in Den Haag, het was heel druk en ik kon het niet meer. Nu zegt men dat je schaatsen niet verleert, maar ik begon er echt aan te twijfelen. Het lukte me gewoon niet mijn enkels recht te houden. Daarna heb ik besloten schaatsen aan te schaffen die ik gewoon pas. Het leek me dat dat toch moest helpen. En natuurlijk nam ik me voor ze te kopen in de uitverkoop, maar daar denk je altijd pas aan als het al weer vriest en je ze meteen wil hebben (net als kerstverlichting trouwens, hetgeen we ook nodig hebben, maar   daar ben ik ook dit jaar weer niet aan toegekomen). Afgelopen week zag ik het al helemaal gebeuren, het begon weer te vriezen en ik had weer geen schaatsen gekocht. Ik trok mijn conclusies en heb dus afgelopen dinsdag, tijdens de pauze, schaatsen gekocht in Amsterdam. De volgende dag kon ik ze, geslepen en wel, ophalen. Omdat ik toch hoop heb ooit nog een tocht op natuurijs te rijden, zijn het noren geworden. En tegenwoordig (vast al jaren) kan je van die mooie hoge schoenen kopen. Voor een ongeoefende schaatser als ik, leek me dat prima. Ik heb geen tijd om mijn enkels te trainen als er zich onverwacht een koudeperiode aandient. Dit zijn ze (van bovenaf):

En toen moest er geschaatst worden. Laat ik nu helemaal niemand in mijn vriendenkring kennen die van schaatsen houdt. Tenminste, dat denk ik 😉

Opeens herinnerde ik me de vrouw van een vriend van ons, die ik niet zo goed ken, maar waarmee ik het er een paar jaar geleden wel over gehad heb. Zo in de trant van ‘als jij een keer iemand zoekt om mee te schaatsen…’. Via linkedin heb ik haar gemaild en ze was zo enthousiast dat ze haar afspraak vrijdag afzegde en meeging. Op vrijdagochtend om 11.00u. spraken we af op de ijsbaan in Leiderdorp, een mooie (niet al te kleine) baan die er goed bij lag. En na de eerste voorzichtige slagen, ging het best goed. Zo goed dat we, toen we bedachten dat we wel wat koek en zopie wilden, al een uur geschaatst hadden. Lekker kletsend en schaatsend (en genietend) vliegt de tijd.

En het was natuurlijk groot nieuws dat ik op de schaatsen stond, landelijk nieuws wel te verstaan 😉 (goed opletten). Hier is de link.

Gisteren (zaterdag) ben ik alleen geweest. Het was schitterend, eerst lag de ijsbaan in de mist en daarna kwam de zon er geleidelijk doorheen. Wat een mooie dag. En vandaag ga ik gewoon weer, maar nu gaat onze Noorse vriend mee (al ben ik bang dat ik er vandaag uitgeschaatst word). Ik heb er zin in!

Vakantievoorpret

M. en ik gaan graag en veel op vakantie. Maar wat ik misschien net zo lief doe, is plannen maken. Vakantieplannen! Vaak bedenken we al ruim van te voren waar (en wanneer) we heen willen. Het jaar is grofweg verdeeld in drie vakanties, eentje in de winter om te sneeuwschoenwandelen, eentje in de zomer om te wandelen in de bergen en eventueel te ‘klettersteigen’ en nog een week om vrij in te delen. Heel erg luxe, maar het kan, dus waarom niet?

Al sinds we begin dit jaar de trektocht van Zuid-Duitsland naar Noord-Italië op sneeuwschoenen maakten, hadden we het plan komend jaar weer iets vergelijkbaars te doen. Een aantal van de deelnemers wilden ooit de Walserweg (van Zuid-Duitsland Zwitersland in) graag een keer lopen, tijdens de zomer of tijdens de winter, dat maakte niet uit. De reisorganisatie die de tocht van dit jaar organiseerde, biedt ook de Walserweg op sneeuwschoenen aan. Na de zomervakantie nodigden wij dus de andere deelnemers uit om met ons mee te gaan de Walserweg op. Een hele tijd leek het door te gaan en zouden wij half januari in de poedersneeuw staan op sneeuwschoenen, met onze rugzak op de rug. Helaas bleek zo’n twee weken geleden dat het toch niet door gaat. Ik heb gemerkt dat de teleurstelling des te groter is als je al zo lang een geweldig plan hebt, ik vind het echt heel jammer. Maar ik had wel een erg goed excuus om meteen weer aan het zoeken te slaan naar een vervangende vakantie.

Om de zoektocht een beetje te beperken, hebben we samen wat richtlijnen afgesproken. De vakantie moet aan de volgende eisen voldoen:

• binnen Europa, op het vasteland, (En volgens M. is Scandinavië geen Europa, laat het sommige van hen maar niet horen) bereikbaar met het openbaar vervoer (liefst trein dus en geen vliegtuig)
• we willen graag op sneeuwschoenen weg
• als we dan niet gaan afzien met de rugzak op de rug, dan kunnen we misschien wel zoeken naar een combinatie tussen comfort en sneeuw (denk aan sporthotels met sauna en lekker eten en drinken)
• op korte termijn te realiseren, te starten op een willekeurig te bepalen moment
• misschien maar weer eens lekker met z’n tweeën (het afgelopen jaar zijn we alle vakanties met anderen weggeweest)

Geen overdreven eisen, lijkt me. Stiekem is het natuurlijk super leuk om weer het internet op te duiken en een hele nieuwe vakantie uit te mogen kiezen. Voorpret is immers al onderdeel van de vakantie voor mij. Al vrij snel heb ik iets gevonden, een sneeuwschoentocht in Frankrijk, van de SNP. Of het dit definitief gaat worden, weet ik nog niet. We hakken de knoop in de vrije dagen tussen kerst en oud- en nieuw door, maar het maakt wel een goede kans.

En toen opeens kwam er nog een plan tussendoor. Voor werk ga ik weer naar Wenen, begin januari. We kunnen er makkelijk een weekendje aan vast plakken, dus nu gaan we samen. Nu heb ik opeens voorpret voor twee reisjes. Het nieuwe jaar begint dus in ieder geval (op vakantiegebied) goed. Wat heb ik er zin in!

Bloem van de dag: ontdekking

Deze bloem ontdekte ik net in de tuin. Vroeg of slaan we de winter over dit jaar?

Koud en guur

Het is al weer enige tijd geleden dat ik een bericht over de tuin geschreven heb. Dat komt omdat er niet heel veel meer in de tuin te beleven is. Het is koud buiten, het waait, regent, hagelt soms en de temperatuur is al flink gezakt. Het is voor het gevoel nog geen winter, maar de tuin is al wel in de wintermodus gegaan. Daarnaast kom ik pas thuis uit werk als het al donker is, dus echt rondkijken in de tuin doe ik op het moment niet. Vandaar dat ik net, ik ben vrij vandaag, toch even de tuin in liep om te kijken. Ik waaide bijna weg, maar er gebeurt nog wel wat in de tuin.

Er bloeit nog een geranium, die ik verzuimd heb naar binnen te halen, de bolchrysant is nu echt bijna uitgebloeid, er is een broccoli(tje) groot genoeg om te eten, de winterprei groeit lekker door en er bloeit al een blauw druifje. Deze laatste was al eerder te zien als bloem van de dag, maar ik blijf me er over verbazen.

Om de tuin wat dichter bij huis te halen, zetten we elke winter een zelf gefabriceerde plantenbak voor de openslaande deuren met planten die er in de winter ook nog goed uitzien. Dit jaar heb ik een leuke, kleinblijvende skimmia gevonden. Maar de cyclamen vinden het denk ik te guur 😉

 

Winterklaar of klaar voor de winter?

In oude tuinboeken wordt gesproken over het winterklaar maken van de tuin. Bij winterklaar maken, moet je denken aan het snoeien van planten, het weghalen van uitgebloeide stengels, het terugknippen van vaste planten en waarschijnlijk ook het invetten van je tuingereedschap. Als je ‘winterklaar maken’  intikt in google krijg je erg veel resultaten waarbij winterklaar maken in twijfel wordt getrokken. Ik denk er nooit bewust over na of ik de tuin winterklaar moet maken. Het enige wat ik doe is de Dahlia’s uit de grond halen, alvast wat potten legen of juist vullen met winterbloeiers en de Pioenroos terugknippen (het schijnt dat deze anders erg gevoelig is voor ziektes). En ik probeer te zorgen dat het gras netjes gemaaid is, zodat het er de hele winter enigszins goed uitziet.

Omdat het weer nu nog zo zacht, begint er juist van alles weer te bloeien. Stel je voor dat je je tuin echt winterklaar zou maken, dan zou je dit allemaal missen. Dat is toch heel jammer? En als ik sommige planten nu terug zou snoeien, dan had ik nu niet extra lang kunnen genieten van de mooie herfstkleuren.

Gisteren was het zelfs zo lekker, dat we nog even in de zon konden zitten. Het is toch heerlijk om in een tuin te zitten waar nog wat te zien is? Met andere woorden, mijn tuin is misschien niet winterklaar en ik ben nog lang niet klaar voor de winter, maar ik ga ook niets doen om daar wat aan te veranderen. Laat die winter maar komen (maar niet te snel)!