Zoals de titel al zegt, heb ik nooit griep. Of eigenlijk bijna nooit. Omdat ik nu genoeg tijd heb, om er over na te denken, had ik me al afgevraagd hoe lang het geleden is dat ik echt griep had. Eerst dacht ik dat dat nog moet zijn geweest toen ik nog thuis woonde, maar uiteindelijk herinnerde ik me een vakantie in Slowakije. Een fotoboek bracht de uitkomst…het moet in september 2006 geweest zijn.
Natuurlijk ben ik wel eens ziek, maar meer dan een fikse verkoudheid is het nooit. Nu ben ik blijkbaar toch vatbaarder dan normaal. En dat terwijl ik nog zo geprobeerd heb het te ontlopen. Ik was al weken mijn handen veel vaker dan ooit en toen M. laatst aangaf dat hij dacht ziek te worden, ben ik in het logeerbed gaan slapen. Wat dat opleverde, was vooral pijn in mijn rug, maar ook de griep. Dus dat had ik beter kunnen laten. Gek eigenlijk, ik kon me herinneren dat het logeerbed vroeger (bij mijn ouders thuis) prima sliep.
Nu kan ik niet veel meer dan in bed en op de bank hangen (het feit dat ik dit zit te typen, betekent overigens wel dat ik aan de beterende hand ben), maar toen in Slowakije hadden we een vreselijk appartement. Daar hield je het nog geen hele dag uit. Ook omdat de verwarming een begrenzer had. Er zijn nog een paar dingen die ik me goed herinner, namelijk dat ik soep (bouillon) als ontbijt wilde omdat dat het enige was wat nog smaak had en dat ik op een gegeven moment maar naast M. in de auto ging zitten en we de omgeving maar gingen verkennen, ziek en al (ik dan, M. toen niet).
En natuurlijk, toen ik bijna beter was dat geweldige glas Cognac, op een terras in de zon, waarmee alle laatste ziektekiemen vernietigd werden. Maar ja, dat zit er nu even niet in.