De laatste dag(en) in Calgary

Terwijl we zitten te wachten op het vliegveld, kan ik mooi nog wat over de laatste dagen schrijven. We vertrokken dinsdag bijtijds uit Drumheller. Calgary is niet zo ver rijden, ca. 1,5 uur, dus we hadden al wat plannen gemaakt. We wilden naar de dierentuin. Wat een fijne plek, het is net Blijdorp. Het hok van de pinguïns was het leukst, daar sta je heel dicht bij en je ziet ze ook onder water zwemmen. En als je niet uitkijkt spetteren ze je nat.

Verder is er een deel met Canadese dieren, dus we zagen nog even wat beren, wapitis en edelherten. Blijft leuk.

En grote berggeiten die we niet tegengekomen zijn. De herfstkleuren zijn hier trouwens schitterend. De ‘Lemurs’ (maki’s denk ik) hebben een nieuw hok waar je in mag. Heel grappig.

Gisteren hebben we door Calgary gelopen. Ook een leuke stad. Je kan overal lekker eten en de koffie, is net als overal waar we geweest zijn, goed. We bezochten het Glenbow museum. Daar was een verdieping ingericht over bijzondere personen uit Calgary en omgeving. Leuk gedaan, heel informatief en niet saai. Daarna liepen we door naar Prince Islands park met speeltuin. We sloten af met een etentje bij hetzelfde restaurant als de dag ervoor. Beetje lui, maar het was lekker (Cibo).

En nu zijn we op het vliegveld. Vanochtend alles ingepakt (hoera, schone was, want we hadden een wasmachine en droger in het laatste appartement) en na een koffie bij Analog zijn we naar het vliegveld gegaan. De vlucht is iets vertraagd, maar we zagen net de blauwe vogel aankomen. Over 1,5 uur boarden en dan is het alweer voorbij.

Nog een dag Drumheller

Als ik nu nog een dag over Drumheller schrijf, denken jullie vast dat hier enorm veel te beleven is. Niets is minder waar…maar goed, toch wat foto’s. 😉

Vanochtend bezochten we de Hoodoos, liepen we over een ‘suspension bridge’, reden we door oneindige graanvelden via de bruggen van het dorpje Wayne en aten we Flapjacks. Daarna liepen we een rondje in Horseshoe Canyon en gingen we terug naar het museum.

Drumheller

Wat anders is het zeker, Drumheller. Zo’n anderhalf uur ten noordoosten van Calgary ligt deze plaats. Je rijdt de hele weg door de graanvelden. Alles is vlak en geel. O ja, en af en toe een ja-knikker. Heel raar na weken bergen gezien te hebben.

We kwamen aan in een klein huisje, dat ooit door ‘mijners’ bewoond werd. Prima plek. De verwarming werkte niet, maar dat werd snel en vakkundig opgelost. Eerst met elektrische kachels en vandaag werd de verwarming gerepareerd dus het is hier comfortabel.

Vandaag, zondag, gingen we meteen naar het Royal Tyrell Museum. Dit museum gaat over paleontologie, maar is vooral bekend om de grote verzameling dino’s. We hebben zoveel moois gezien, wat zijn die beesten toch indrukwekkend.

Maar ook het kleinere werk was de moeite waard. Morgen gaan we nog even hebben we besloten. 😉

In de winkel mochten we alledrie een dino uitzoeken, en we kwamen thuis met een Herrerasaurus (voor de kleuter, want gevaarlijke vleeseter die z’n bek kan bewegen), Pentaceratops (M, want we zitten niet zo goed in de planteneters) en een Dimetrodon (ik, want ik vond het erg leuk om het skelet van deze gekke dino in het echt te zien).

Vervolgens liepen we de korte wandeling bij het museum met info over de Badlands. Daarna reden we de Dinosaur Trail met twee uitkijkpunten over de Badlands, bijzonder landschap en een soort put met sterk geërodeerd landschap in het hoger gelegen akkerland en namen we een veerpont over de Red Deer River.

En daarna gingen we EINDELIJK naar de grote groene dino. 😉

We sloten af met een rondje door Drumheller (niets te beleven verder hier, bijzonder eigenlijk), een ijsje en een biertje in de tuin in de zon.

Rustig in Golden, hoodoos en een reisdag

Donderdag hadden we geen plannen. Het is duidelijk dat de kleuter, die overigens een goede reiziger blijkt te zijn, ook erg blij wordt van een dagje ‘thuis’.

Er was wederom regen voorspeld, dus ’s ochtends deden we wat spelletjes en deden we rustig aan. Daarna reden we naar Golden voor boodschappen en om te lunchen. Dit deden we bij Bluebird café, een niet zo gezellig ogend tentje dat wel heel lekker eten had. Een aanrader.

‘S Middags gingen we weer in bad en deden we nog meer spelletjes.

Vrijdag kon ik uitslapen (en ja, in de vakantie kan dat in principe altijd, ware het niet dat ik niet zo’n slaper ben) en wilden we graag de Hoodoos zien. Op veel plekken in Canada zijn deze te vinden, in min of meerdere mate, maar voor de Rockies zijn ze vrij uitzonderlijk. De wandeling ging over een rivier (de kleuter vond het prachtig) en vervolgens over een steil pad door een enige jaren geleden afgebrand bos. Na zo’n 350m. stijgen waren we boven. Erg leuk om zoiets te zien. Heel wat anders dan wandelen naar een waterval. M had pech, de kleuter zat het grootste deel van de tijd op z’n rug. We lunchten op het hoogste punt en terug bij de rivier klooiden we nog wat met stenen.

Vandaag, zaterdag, was weer een reisdag. We zijn naar Drumheller gereden. Daarover een andere keer meer, maar het landschap veranderde dramatisch tijdens de rit. Van bergen naar akkerland. Van hoog naar vlak. Ook weer erg leuk om te zien. Ik denk dat het een goede keuze is geweest om nog een paar dagen wat anders te doen dan bergen. We zullen zien!

Sneeuw, wat watervallen en Lake Louise

Dinsdag was er mooi weer voorspeld dus gingen we met de lift omhoog vanuit Kicking Horse Resort in Golden. Boven was het vrij koud en er lag (wat meer) sneeuw (dan ik had verwacht).

Het restaurant ging pas om 11.30 open en we waren er om 11.00, dus we liepen we eerst wat rond. Het plan was om te wandelen, maar ik voelde me niet op m’n gemak in de sneeuw (zonder sneeuwschoenen ben ik geen held), en ik liep niet lekker, dus na een half uur zaten we aan de koffie en taart.

We zaten boven en onder een wolk en hadden dus wel mooi uitzicht. Na de taart ondernamen we nog een poging tot wandelen, maar nu twijfelden we over de juiste route. Dus gingen we met de lift weer naar beneden.

We reden door naar de Wapta Falls. Een half uur heen en een half uur terug, de kleuter liep alles zelf. Onderweg hagelde en regende het. En scheen de zon. De waterval was wel mooi. Breed. Thuis kreeg de kleuter een ijsje (brrr) en ging ik in bad met Canadese champagne. Heerlijk. Daarna een spelletje en aten we kip. Plannen maken blijkt toch lastig wegens de weersvoorspelling.

We hadden woensdag diverse plannen maar deed uiteindelijk wat anders. Eerst reden we, zoals gepland, naar Takakkaw Falls. Het sneeuwde een beetje en bij aankomst bleef het ook echt liggen. Het was niet echt uitnodigend weer maar we gingen toch even kijken. Het leukste was sneeuwballen gooien. De waterval, die er op zich wel indrukwekkend uitzag, zat in een wolk.

Wandelen in de regen/sneeuw was geen optie dus reden we door naar Lake Louise (de toeristische trekker in Banff national park). Wat een drukte, vele verkeersregelaars leidden het allemaal in goede banen. En we vonden een parkeerplek. We bewonderden het meer en besloten door te lopen naar Mirror Lake en Lake Agnes. Het weer was hier beduidend beter, maar we zaten dan ook aan de andere kant van de pas. De wandeling was prima, niet spannend en het “theehuis” had geen plek. Beetje jammer.

 Terugrijden ging vrij snel en thuis drinken we een IPA, deden we wat spelletjes en doken we nog even, met wat dino’s, in bad.

Slecht weer? In Yoho

Maandag was minder weer voorspeld dus deden we rustig aan. Buiten was het ook rustig, maar ik besloot toch eerst pannenkoeken te bakken. En veel, dus dan ben je zo 1,5 uur bezig met een gedeukte pan. Daarna zijn we naar Golden gereden. Bij de toeristen info gaven ze wat aardige wandelingen aan waar onder een canyon, waar we dus meteen heen reden. Wel gaf de dame aan zeker bear spray aan te schaffen, iets wat we de hele vakantie nog niet nodig vonden. Maar met de grizzly’s hier, lijkt het toch relevant en zo geschiedde. De wandeling zelf had een veel te steile instap en was verder niet spectaculair. Aardig uitzicht, veel bos, kans op beren en fietsers, niet ideaal voor wandelaars. Toen we bijna op het verste punt waren, begon het te regenen. En. Daarna op de terugweg te onweren en te hagelen. Niet mijn ding. Ik was blij dat we weer terug waren.

–

We dronken daarna heerlijke koffie in Golden en deden boodschappen. En thuis deden we nog een paar potjes ‘Wie is het’. Hopelijk hebben we die thuis ook nog liggen, groot succes.

Yoho national park

Wat fijn, weer een locatie met licht! Wel met matige WiFi, maar je kan niet alles hebben. Dit keer zitten we aan de rand van Yoho national park en het blijkt het wandel walhalla te zijn. De weersvoorspellingen zijn echter iets minder, dus we kijken het per dag aan.

Zaterdag was onze reisdag. We gingen bijtijds weg en via de bakker (koffie, brood en kaneelbroodjes) reden we de Icefields parkway op. Na ca. een uur rijden, gingen we even kijken bij de Sunwapta Falls. Wel aardig, niet bijzonder.

Ca 1,5 uur later stopten we voor een wandeling van ca. 1,5 uur naar Parker Ridge met de kleuter op de rug. Even flink stijgen en dan heb je mooi uitzicht over de Satchkewan gletsjer. Zeer de moeite waard.

Daarna hebben we ons opgewarmd in de auto met ons verse brood met ham en zijn we weer doorgereden. Onderweg zijn we nog gestopt bij Bow Lake, waar de koffie en warme choco ons goed smaakte. Daarna reden we door naar onze locatie in Yoho national park. Een fikse blokhut, fijn, met grote ramen en veel ruimte! M kookte nog wat en we zaten zelfs nog even in de zon.

Zondag wilden we eerst wat wandelinfo halen, dus reden we eerst naar het informatie centrum in Field. Daar stelden ze ons de wandeling voor die we eigenlijk al van plan waren en kreeg de kleuter van ons een ‘Bald Eagle’. We reden vervolgens door naar Emerald Lake, waar de arend/adelaar de rest van de dag omheen vloog. Het meer was geweldig blauw en de ronde er omheen mooi en rustgevend. Niet rustig overigens. Maar de kleuter vertederde iedereen met z’n arend (‘look’) en door zelf te lopen. Alleen op het laats ging hij bij M in de drager. We vonden een mooie lunch spot op een rots en speelden nog wat aan het uiteinde van het meer. Een Duitser zag ons lunchen en maakte nog een mooie foto. Daarna voetbalden we nog wat in de tuin en aten we van de bbq. Wat een fijne dag weer.

Laatste dag in Jasper

Eerst dachten we aan een wandeling bij de Miette Hot springs, maar na grondig lezen van de beschrijving besloten we dat we de kleuter vast geen plezier zouden doen met de hele dag alleen maar steil stijgen en dalen. Dus ging de wandeling vanuit huis naar Pyramid Lake. Het weer was veel grijzer dan verwacht, in eerste instantie, en het was koud. We liepen door het bos, dus veel foto’s maakten we niet.

Na twee uur, waarvan ik de kleuter ca. een uur gedragen heb, kwamen we bij Pyramid Lake. We hoopten op koffie, en die kregen we ook, maar wel ‘to go’ want het was 10.55u en het restaurant ging om 11.00u dicht…en het was koud buiten. Ik was niet heel blij. Maar goed, warme koffie helpt. We besloten door te lopen naar het eiland in het meer en dat was charmant.

Daarna bekeken we de route nog eens en we hadden nog wel fut om het rondje te verlengen. Dus niet twee uur terug, maar drie. Op een onverwacht uitkijkpunt gekomen, trok het open en werd het schitterend weer. De rest van de wandeling gaf eerst mooi uitzicht over Jasper en alle omliggende bergen. En daarna door niet te dicht begroeid bos. De kleuter liep weer veel en uiteindelijk zijn we 7 uur op pad geweest. We liepen 15 km waarvan hij er zeker 10 zelf gelopen moet hebben. We frisbeeden nog even en we topten dag af met een heerlijk (uit) etentje. Nu inpakken en naar bed. Morgen reizen we weer verder.

Afwisselende dagen in Jasper

Dinsdag was er flink veel regen voorspeld dus bleven we lekker in bed liggen. In onze kelder dringt geen licht door, dus het duurde even voor we doorhadden dat het eigenlijk prima weer was. We besloten naar wat meertjes te rijden voor een wandeling, maar daar aangekomen, begon het toch te regenen en zijn we doorgereden naar de Athabasca Falls. Verrassend leuk, met een klein wandelingetje (en veel toeristen).

Woensdag wisten we beter en ondanks de regenvoorspelling zijn we gewoon maar op pad gegaan. We haalden eerst een permit voor de Edith Cavell weg voor donderdag (in de rij bij de vvv) en reden vervolgens naar Maligne Lake waar we de ‘Bald Hills loop’ liepen. Eerst een saaie brandgang en daarna een leuker wandelpad door het bos. Halverwege begon het te regenen maar door de hoogte was het sneeuw. En die bleef liggen. Winterwonderland. De kleuter riep steeds ‘kijk een kerstboom’. Het uitzicht op,de top bestond uit wolk maar net er voor en er na hadden we zeker uitzicht op het meer en de bergen er omheen. De kleuter liep het grootste deel van de wandeling zelf, behalve het (ijskoude) stukje over de top. Het was wel zo koud dat we ons realiseerden geen handschoenen meegebracht te hebben. Die hebben we dus nog aan het eind van de dag gekocht. O ja, we reden eerst nog even verkeerd en troffen op de parkeerplaats waar we keerden een familie Elk (soort noord Amerikaans edelhert maar dan groter).

>

En vandaag, donderdag hadden we de permit om naar de Edith Cavell gletsjer te rijden. Ze geven permits uit ivm de beperkte hoeveelheid parkeerplaatsen op dit moment (2017). We hebben de langste route die er is, naar een mooi uitzichtpunt tegenover de gletsjer, gelopen. Wederom schitterend. Deze gletsjer is overigens (ook) in rap tempo aan het verdwijnen. De route was mooi, soms best steil, maar prima te doen. De kleuter had ons echter vanaf 4.45u wakker gehouden dus die sliep er doorheen. (Hij heeft wel iets zelf gelopen hoor). Thuisgekomen hadden we het vooral koud, maar uiteindelijk warmde de risotto van M ons op.

ó

Op hoogte boven Jasper

Op maandag hadden we de eerste sky tram naar Whistler Mountain hier in Jasper. Die gaat (in deze tijd van het jaar) om 10.04u., niet al te vroeg dus. Het beloofde een mooie dag te worden en in de lift werd dan ook benadrukt dat het sinds tijden weer mooi was. De afgelopen weken zaten ze hier regelmatig in de rook.

Boven kan je twee dingen doen, van het uitzicht genieten en in het restaurant gaan zitten of naar de top van de berg lopen. Er gaat een breed pad naar toe dat relatief rustig omhoog gaat. De kleuter had goede zin en liep helemaal naar boven, klauterend over elke steen die hij tegen kwam. We liepen in zo’n drie kwartier naar boven. Het uitzicht is hier ook echt fenomenaal.

Op de top heb je schitterend uitzicht, tot en met Mount Robson, de hoogste berg hier die net de 4000 meter niet aantikt.

 

We kwamen steeds twee Amerikaanse dames tegen die foto’s van ons maakten (en wij van hen) dus daar hebben we deze beelden aan te danken.

Berg af naar de lift liep de kleuter ook zelf en rond lunchtijd zaten we in de auto, alwaar we de broodjes aten die we thuis gesmeerd hadden.

Voor de middag hadden we ook nog een wandeling bedacht. De Old Fort Loop. Prima rondje. We gingen geleidelijk (linksom dus) door het bos heen en redelijk steil over trappen enzo de berg weer af. Veel van het bos is echter dood. Een kever eet de dennen op en iets tast ook de berken aan. Best treurig en al dat dode hout is natuurlijk ook veel vatbaarder voor bosbranden…Op de ‘top’ hadden we mooi uitzicht over Jasper en de er tegenover gelegen bergen. We troffen ook Rode Stoelen. Deze zijn neergezet in het kader van 150 jaar Canada, hetgeen dit jaar is. Ze schijnen op de beste uitzichtpunten te staan. Nou, deze klopte wel. De kleuter liep overigens, ondanks dat het op de foto’s anders lijkt, weer bijna de hele route zelf. En het was toch een rondje van een kleine twee uur.